[P491]

RETROREKTAL YERLEŞİMLİ EPİDERMOİD KİSTLERDE CERRAHİ YAKLAŞIM NE OLMALIDIR?

AMAÇ Retrorektal yerleşimli kistik kitleler embriyolojik kökenli olup, nadir görülürler. Bu kistik kitlelerin histopatolojik bir türü de epidermoid kistlerdir. Çalışmamızda retrorektal yerleşimli epidermoid kist nedeniyle cerrahi rezeksiyon uyguladığımız dört olguyu literatür eşliğinde inceledik. GEREÇ VE YÖNTEM Çalışmamızda retrorektal yerleşimli kist nedeniyle ameliyat edilmiş olan dört olgunun tıbbi hikaye, fizik muayene, rektosigmoidoskopi, radyolojik görüntüleme ve histopatolojik sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. SONUÇLAR Olgularımızın tamamı kadın hastalardı. Olgularımızda rektumda dolgunluk hissi, tenesmus ve disparoni ortak şikayetti. Üç olguda rektal muayenede 2-4 cm’ den başlayıp mukozal düzensizlik yapmayan, dıştan bası imajı uyandıran kitle mevcuttu. Tüm olgulara rektosigmoidoskopi yapıldı. Rektosigmoidoskopide anal verge’ den itibaren bir olguda 2 cm, iki olguda 4 cm ve bir olguda 10. cm’ den başlayıp mukozal düzensizlik yapmayan; dıştan bası imajı uyandıran kitle saptandı. Ayırıcı tanıda ve kitlenin çevre yapılarla (özellikle rektum) olan ilişkilerini değerlendirmede üç olguda bilgisayarlı tomografi, iki olguda endorektal ultrasonografi, bir olguda magnetik rezonans görüntüleme kullandık. Olgularımıza tanısal amaçlı biyopsi uygulamadık. Tüm olgularımıza posterior yaklaşımla total rezeksiyon uyguladık. Ameliyat sonrası ortalama hastanede kalış süresi 7 (6-8) gündü. Olgularımızda erken dönem cerrahi komplikasyon gelişmedi. Ameliyat piyeslerinin histopatolojik incelemelerinde, tüm olgularda, kist içeriği sarı-beyaz renkte olup yoğun granüler yapıdaydı ve kist duvarları epidermal inklüzyon cisimleri içermekteydi. Olgularımızın ortalama takip süresi 7 (3-13) yıldı. Uzun dönem takiplerimizde olgularımızda nüks görülmedi. TARTIŞMA Retrorektal yerleşimli epidermal kistler ektodermal kökenli konjenital lezyonlardır fakat ter bezleri ve kıl folikülleri gibi deri eklentileri içermez. Olguların çoğu kadın hastalardır. Tekrarlayan kronik enfeksiyon, apseleşme, anorektal fistül ve nadiren maligniteye dönüşüm riskleri mevcuttur. Bu kitlelere biyopsi yapılmamalı ve tamamen çıkarılmalıdır. Cerrahi olarak posterior, abdominal, kombine abdominoperineal (Laparoskopik ya da açık), transrektal yaklaşımlar mevcuttur. Biz, ameliyat sonrası erken ve geç dönem sonuçları ile uygulanabilirliği gözönüne alındığında özellikle posterior yaklaşımı öneriyoruz.